Wiosna ’15: podsumowanie sezonu

Równe dwa miesiące mnie tu nie było, ale… za to teraz mogę się pochwalić, że piszę już do was jako Pani magister :D Trzeba się było sprężyć, ale oficjalnie skończyłam dziś moją edukację… i co teraz robić dalej? Na takie rozmyślania na szczęście mam jeszcze trochę czasu – na razie chcę świętować i powoli to wszystko przetrawić :) Póki co zaklepuję tydzień relaksu, a tym samym np. ostrego nadrabiania zaległości, bo sporo mi się tego w tym sezonie porobiło… (cóż, są jednak priorytety) Zapraszam na podsumowanie wiosny, choć jest ciut uboższe niżbym tego chciała. Przydałoby też zabrać się za nowe zapowiedzi, co? :)

W liście nie jest uwzględnione Yahari Ore no Seishun Love Comedy wa Machigatteiru. Zoku, ponieważ chcę je sobie przemaratonować w całości tak jak zrobiłam to w przypadku pierwszego sezonu :) Nie udało mi się też sprawdzić jeszcze dwóch serii, na które ostrzyłam pazurki, czyli Kekkai Sensen oraz Ore Monogatari!! – obie zbierają naprawdę pozytywne opinie i definitywnie będę chciała się nimi zainteresować ^^

Kolorystyka:
– Oglądam
– Wstrzymana
– Porzucona

Tytuł: Arslan Senki
Ilość odcinków obejrzanych: [4/25]
Opinia: Postacie, to prawdopodobnie najmocniejsza strona tej produkcji. Choć Arslan początkowo wydaje się głupiutki, delikatny i naiwny, już w pierwszych 4 odcinkach pokazuje, że wie kiedy trzeba się za siebie wziąć (mówimy TAK ewolucji postaci) oraz ma całkiem niezły instynkt przywódcy (tudzież po prostu nieźle czyta ludzi), skoro to właśnie on jest w stanie np. nakłonić dumnego Narsusa do pomocy. Obsada to naprawdę barwna ekipa i swoją drogą właśnie ekscentryczny bohater grany przez Daisuke Namikawę (wspominałam już jak uwielbiam głos i dykcję tego Pana? Jego cudowne „k” <3) póki co najbardziej podbił moje serducho. Od strony technicznej można się przyczepić do momentami kulejącej grafiki komputerowej, ale bardzo ładny projekt graficzny od Hiromu Arakawy rekompensuje mi inne braki. Tak samo mega podoba mi się opening grany przez UVERworld! Arslan Senki to niezła przygodówka, która może powoli się rozwija, ale definitywnie ma potencjał :)
Ocena: 7+

Tytuł: Danna ga Nani wo Itteiru ka Wakaranai Ken 2-sure-me
Ilość odcinków obejrzanych: [9/13]
Opinia: Mamy przed sobą jedną z niewielu kilku-minutówek, którą absolutnie grzechem byłoby przegapić!! Seria skupia się na życiu małżeńskim zwyczajnej dziewczyny i jej męża otaku. Założenie niby proste, ale z drugiej strony… jak często mamy okazję oglądać komedie romantyczne o dorosłych, pracujących ludziach? …Otóż to. Humor potrafi rozbroić, jest od groma nawiązań do innych, popularnych anime, a żeby tego było mało, często wszystko jest zwieńczone jakimś słodkim i awwwwww-uroczonym momentem ^^ Jeśli jeszcze nie zaczęliście Danna ga, to już, znikać mi stąd i jazda ściągać pierwszy sezon!! ;3
Ocena: 8+

Tytuł: Denpa Kyoushi
Ilość odcinków obejrzanych: [2/24]
Opinia: Przeciętna, niedbała grafika oraz nietrafiony humor – są to dwa bardzo wyraźne minusy, szczególnie kiedy mówimy o komedii. Co prawda główny bohater łamie trochę standardy i zamiast ucznia, tym razem jest nietypowym nauczycielem, ale niestety nie stworzono go tak, by od razu wywoływał sympatię, tym samym nie mam za bardzo chęci śledzić jego dalszych przygód. Skoro wygląd tego anime pozostawia sporo do życzenia, żarty mnie nie bawią, a sposoby postępowania Kagamiego są, lekko mówiąc, wątpliwe, nie widzę tak naprawdę powodu, dla którego miałabym dalej brnąć w tę serię i mu kibicować. Fikcyjne mendy, to zazwyczaj moi ulubieńcy, ale niestety nie w tym przypadku.
Ocena: 5

Tytuł: Dungeon ni Deai wo Motomeru no wa Machigatteiru Darou ka
Ilość odcinków obejrzanych: [9/13]
Opinia: Bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie ta seria. Widząc ten tytuł spodziewałam się czegoś podobnego do SAO i w sumie nie byłam daleka od prawdy – dostałam naprawdę dobrą przygodówkę, która stawia na relacje między postaciami (aż miło patrzeć na interakcje Bella i Hestii) w świecie wzorowanym na grę RPG. Fakt ten naprawdę mi się podoba, gdyż buduje odpowiedni klimat, jednocześnie dając widzowi do zrozumienia, że ogląda anime przeznaczone do lekkiej rozrywki, a nie coś na siłę aspirującego do wykładania wyższej filozofii. DanMachi jest miłe i przyjemne, a przyswaja się je z uśmiechem na twarzy. Potrafi rozbawić kiedy trzeba, całość zaś wygląda kolorowo i schludnie.
Ocena: -8

Tytuł: Fate/stay night: Unlimited Blade Works 2nd Season
Ilość odcinków obejrzanych: [11/13]
Opinia: „Prawdziwi fani” Fejta sypią takimi pokładami soli po tej serii, że aż głowa boli, dlatego jeśli należycie do mojej grupy społecznej, aka „kojarzymy vn-kę, ale a) w nią nie graliśmy; b) zdajemy sobie sprawę, że adaptacja 1:1 jest niewykonalna” będziecie się zapewne równie dobrze bawić, co niżej podpisana ;P Seria wygląda prześlicznie (Unlimited Budget Works, jak to się internety śmieją :)), oraz sprawdza się nieźle w kwestii „kontynuacji Fate/Zero„. W końcu nie mam ochoty zamordować Shirou jak tylko pojawia się na ekranie, romans między nim i Rin dodaje całości szczypty humoru, a skupianie się także na innych bohaterach, a nie tylko tym, do którego należy POV w visual novelce, dodaje FSN:UBW rozmachu i szerszej perspektywy na całą Wojnę o Graal. Osobiście radochę z oglądania mam ogromną!
Ocena: 9

Tytuł: Hibike! Euphonium
Ilość odcinków obejrzanych: [11/13]
Opinia: Kto by pomyślał, że KyoAni zrobi tytuł, który ma być o muzyce i… w sumie jest o muzyce :) W HE śledzimy poczynania orkiestry dętej – słuchamy ich słabą grę, ćwiczenia, treningi oraz coraz lepsze występy, oglądamy jak pną się po szczeblach konkursów muzycznych, przy okazji mierząc się z typowo szkolnymi problemami, jak zawirowania miłosne, czy rozmyślania o przyszłości. Muszę przyznać, że nie oczekiwałam po tym anime za dużo, a dostałam naprawdę porządną obyczajówkę, mogącą być pierwszą od dawna serią od tego studia, która naprawdę trzyma poziom (pomijam celowane typowo w płeć żeńską Free! ;>) oraz mnie przed ekranem. Jedyne co lekko mierzi, to ogromne parcie fanów, by relacja Kumiko-Reina poszła w yuri ^^” Osobiście definitywnie wolałabym, żeby to Shuuichi dostał większą rólkę w kwestii romansu :) (i na to chyba się zapowiada?)
Ocena: 7+

Tytuł: Houkago no Pleiades
Ilość odcinków obejrzanych: [11/12]
Opinia: Przyznaję się, mam słabość do tej serii. Słodkie magicial girls to coś, czemu nie potrafię się oprzeć – ostatnimi czasy gatunek ten mocno poszedł w mroczniejszą tematykę, a tym samym Plejady w bardzo sympatyczny sposób „wracają do korzeni”. Jest kolorowo, jest power of friendship, mamy też przeuroczy wątek miłosny (już dawno nie widziałam aż takiej pożywki dla mojego wewnętrznego shippera <3). Motyw kosmosu i astronomii to świetny setting (jednak trzeba przymknąć oko, że prawa fizyki nie mają tu nic do gadania ;P), a przy okazji anime buduje też kilka interesujących zagadek. Spośród wszystkich tytułów tego sezonu, to właśnie HnP oglądam chyba najchętniej z prostej przyczyny, że sprawdza się ono znakomicie jako niezobowiązujący odstresowywacz :) No i te wszystkie akcenty Subaru – jak można nie szczerzyć się do monitora słysząc czarodziejskie „miotły” wyjące jak rasowe silniki samochodowe? ;3
Ocena: -8

Tytuł: Kyoukai no Rinne
Ilość odcinków obejrzanych: [9/25]
Opinia: Oldschoolowe anime, które może i nie robi teraz furory tak, jak zrobiłoby w latach 90-tych, ale to ciągle kawał bardzo sympatycznie wykonanej przygodówki, która stawia na humor oraz leciutko zalatuje romansem. Największy plus to w mojej opinii postacie – biedującego Rokudo ogląda się świetnie, a niewzruszona niczym Sakura tworzy z nim niezłe combo. Komediowe aspekty bawią, a choć całość oparta jest na dość przestarzałej koncepcji (wystarczy obejrzeć jeden odcinek, żeby zrozumieć, że takich serii już się nie robi), okazuje się, że jest one faktycznie „stara, ale ciągle jara” :)
Ocena: 7+

Tytuł: Mikagura Gakuen Kumikyoku
Ilość odcinków obejrzanych: [2/12]
Opinia: Coś mi się zdaje, że ja po prostu nie nadaję się do koegzystowania z Vocaloidami – nigdy nie przemawiały do mnie muzycznie, a jak się okazuje, wzorowanym na nich seriach anime także nie udaje się zrobić na mojej staromodnej osobie pozytywnego wrażenia :P Takie to chaotyczne, rozkrzyczane (na Ciebie patrzę Eruna) i ogólnie… przeciętne. Po pierwszym odcinku czułam jeszcze ciekawość, ale gdy zobaczyłam, że kontynuacja to po prostu więcej tego samego (aka tego wszystkiego co mnie irytuje/do mnie nie trafia), odpuściłam Mikagurę bez wyrzutów sumienia. O ile nie jest się fanem, tytuł ten raczej nie ma do zaoferowania nic, co przebiłoby pierwszą lepszą serię akcji z aktualnego sezonu.
Ocena: 4+

Tytuł: Nisekoi:
Ilość odcinków obejrzanych: [3/12]
Opinia: Pierwszy sezon mi się bardzo podobał, bo koniec końców Nisekoi to nieszkodliwa haremówka, którą mogą też oglądać przedstawicielki płci pięknej uczulone na duże pokłady ecchi obecne często w innych tego typu produkcjach. Zamiast tego tu jest sympatycznie, zabawnie i momentami uroczo… byleśmy nie liczyli na porażającą ilość fabuły, bo tego raczej nie uświadczymy ;P Drugi sezon kontynuuje naszą przygodę z bohaterami dokładnie w tym samym stylu co pierwszy, jednak tamten mimo wszystko był konkretniejszy z merytorycznego punktu widzenia i stąd też moja ocena tym razem jest o oczko niższa – nie zmienia to jednakże faktu, że jeśli ostatnio dobrze się bawiliśmy, to i tym razem tak będzie :) No i ten Shaft – Nieskoi od nich to piękne oraz oryginalne Nisekoi ^^
Ocena: 8

Tytuł: Owari no Seraph
Ilość odcinków obejrzanych: [9/12]
Opinia: Seraph może i nie jest odkrywczy, może i nie zatrzęsie światkiem anime tak, jak zrobiło to poprzednie dziecko Wit Studio (aka Shingeki no Kyojin), ale zwyczajnie dobrze się go ogląda. Ładny wizualnie (cały czas wzdycham do tych pięknych teł~ <3), bardzo dobry muzycznie, niezły pod względem bohaterów, którzy tworzą fajną, shounenową paczkę (szelma Guren rządzi!!) – ot, bardzo dobra seria akcji. Wampiry ostatnimi czasy przerabiano już na milion sposobów i znów – to co widzimy tutaj nie jest przełomowe (krwiopijcy to bardzo aroganccy „ci źli”), ale dobrze sprawdza się jako tło do wydarzeń. Tytuł radzi sobie z budowaniem napięcia oraz więzi między postaciami i z chęcią ogląda się go dalej. Na jesień zaś, na całe szczęście, czeka nas kontynuacja przygód Yuu i spółki :)
Ocena: 8

Tytuł: Plastic Memories
Ilość odcinków obejrzanych: [1/13]
Opinia: Śliczna, bardzo oryginalna (pomijając od razu nasuwające się na myśl skojarzenie z Czy androidy marzą o elektrycznych owcach?) i wzruszająca seria, która w pierwszym odcinku trochę nie radziła sobie z łączeniem śmiesznych i smutnych scen, jednak w ogólnym rozrachunku potrafiła wycisnąć z widza łzy po zaledwie 10 minutach, a to już w moim odczuciu jest niesamowite osiągnięcie (można przypuszczać, iż ciężko płakać za postacią, którą się zna od zaledwie kilku minut, a tu proszę – jednak się da :)). Dodatkowo mamy bardzo ładną grafikę oraz postacie, które łatwo polubić – definitywnie muszę przemaratonować ten tytuł jak już wyjdzie całość. Aż się boję tego ogromnego kopa w moje emocjonalne ja ;)
Ocena: 9

Tytuł: Shokugeki no Souma
Ilość odcinków obejrzanych: [9/24]
Opinia: Miałam swoje opory co do tej serii, a główną tego przyczyną był fanservice i dość… hmmm… eksplicytne foodgasmy jakie serwuje nam Shokugeki no Souma, ale mimo to coś mnie do tego anime ciągnie. Damn it! Ono naprawdę jest fajne!! :D Ok, ma momenty, gdzie przegina z fanservicem, ale z drugiej strony, jest to tak absurdalne, że zamiast się na to wściekać, po prostu się śmieję :) Ponadto mamy naprawdę fajnego głównego bohatera (nie da się nie kochać jego niezachwianej pewności siebie – Souma jest niczym prawy sierpowy wymierzony w trend MC-wymoczka), kolorową obsadę, ładną grafikę, niezły, dynamiczny OST (początkowo trochę się obawiałam tej nadwyżki epickości w muzyce, ale muszę przyznać, że po osłuchaniu się, ciężko byłoby mi wyobrazić już sobie cokolwiek innego przygrywającego w tle) oraz tak niesamowicie i smacznie wyglądające potrawy, że ślinka cieknie do ekranu nawet w 10 min po obiedzie!
Ocena: 8

Tytuł: Show By Rock!!
Ilość odcinków obejrzanych: [1/12]
Opinia: Muzyka to jedyny element, który seria ta miała mi do zaoferowania, ale po jednym odcinku nie potrafiłam się już zmusić, by oglądać ją dalej, i to nawet mając obiecaną kolejną fikcyjną kapelę z wokalem Taniyamy, czyli coś, czemu łatwo nie odpuszczam (spokojnie, przesłucham sobie wszystko na yt xP). Ogółem jest to raczej tytuł z gatunku tych „hit or miss”: albo przełom, albo niewypał; albo Ci się naprawdę spodoba, albo jest totalnie nie dla Ciebie – bez opcji neutralnych. Na mnie niestety konwencja łączenia nendoroidowych postaci oraz normalnego rysowania nie zrobiła wrażenia. Ok, jest to chyba pierwsze anime jakie widziałam, które mogłoby się pochwalić tak świetną i płynną animacją komputerową, ale poza tym mamy chaos, niespójność i niezbyt zabawny humor.
Ocena: -5

Tytuł: Uta no Prince-sama Maji Love Revolutions
Ilość odcinków obejrzanych: [1/13]
Opinia: UtaPri to… cóż, UtaPri xD Absurdalność i głupota tej serii jest tak ogromna, że nie mogłam powstrzymać śmiechu oglądają pierwszy odcinek trzeciego sezonu – nic się pod tym względem nie zmieniło w porównaniu do poprzednich odsłon ;p Wątek miłosny jak zwykle jest bezpiecznie omijany mimo całego wachlarza romantycznych sytuacji między główną bohaterką, a jej gromadką śpiewających biszów, ba! Owa grupka powiększyła się o czterech członków Quartet Night i zdaje się, że oni także mają sporą rólkę do odegrania w tym sezonie. Końcówka teasuje finałową piosenkę STARISH i tak jak ostatnio, jest ona moim zdaniem już przekombinowana (+ dołożyli komputerową animację do tańca, o której jeszcze nie wiem co myśleć) – osobiście zdecydowanie bardziej czekam na indywidualne utwory, bo moim skromnym zdaniem przeważnie wychodzą lepiej (bo piosenki oraz okazja do śmiechu to dwa elementy rekompensujące znajomość z tym anime xD). Ogółem przemaratonuje sobie pewnie całość Revolutions w wakacje – to będzie odmóżdżenie 3000% :P
Ocena: 6

Tytuł: Yamada-kun to 7-nin no Majo
Ilość odcinków obejrzanych: [1/12]
Opinia: Yamada to w skrócie rom-kom, który jest dobrze zrobiony i przemyślany. Komedia bawi, postacie wywołują sympatię, a romans nie mógłby być chyba bardziej bezpośredni (tyle pocałunków co nam zaserwuje ten tytuł, to w żadnym innym szkolnym anime nie znajdziecie – gwarantuję ;)). Motyw magii ładnie dopełnia licealny setting przy okazji tworząc też „tajemnicę” i „konflikt” – jeśli nie dla wygłupów, czy miłostek, zawsze można oglądać Yamadę dla fabuły i to ciągle działa :) Jako czytelniczce mangi boli mnie ile wycinają z tej historii, ale póki serię animowaną da się przyswajać z uśmiechem oraz bez poczucia zagubienia, można spokojnie stwierdzić, że spełnia ona swoje zadanie ^^
Ocena: 7+

Cheers~! :*